Stop Agresji wśród dzieci i młodzieży –  jak reagować? Poradnik dla rodzica.

Drodzy  Rodzice!

Rozmiary agresji w wzrastają z roku na rok. Codziennie media donoszą o kolejnych jej przejawach. O narastaniu agresji świadczą też opracowania zawarte w publikacjach pedagogicznych, prasie codziennej oraz odczucia społeczne. Z agresją mamy do czynienia wszędzie: w potocznej rozmowie, w domach rodzinnych, na podwórkach, ulicach i w szkołach.

Zachowania agresywne mogą mieć charakter agresji słownej (np. kłótnie, przekleństwa, wyśmiewanie się, przezywanie) lub fizycznej (np. popychanie, bójki, niszczenie przedmiotów).

Są one skierowane przeciw komuś albo czemuś i mają na celu wyrządzenie krzywdy fizycznej, psychicznej lub moralnej. Agresorami są coraz częściej dzieci i młodzież. W tej sytuacji należy poznać przyczyny agresji oraz szukać sposobów radzenia sobie z nią.

Przyczyn agresji poszukuje się w niezaspokojonych ważnych potrzebach. Niemożność ich  realizacji prowadzi do frustracji, która przejawia się w różnorakich reakcjach. Jedną z nich mogą być zachowania agresywne.

Bardzo istotna dla rozwoju dziecka jest potrzeba bezpieczeństwa. Stwierdzono związek między brakiem zaspokojenia potrzeb dziecka oraz brakiem zaangażowania w jego sprawy, a późniejszymi tendencjami do agresji i wrogości wobec innych ludzi.

Agresja rozładowuje nagromadzone napięcie. Zadaniem rodziców jest okazywanie dzieciom ciepła, angażowanie się w ich sprawy, tworzenie przyjaznej atmosfery w domu, atmosfery akceptacji, zrozumienia, zaufania. Ważne jest słuchanie dzieci i rozwiązywanie z dziećmi problemów.

Kolejną ważną potrzebą jest potrzeba odnoszenia sukcesów. Zbyt wysokie wymagania, nierealne oczekiwania wywołują złość, którą dziecko chce wyładować.

Inną przyczyną zachowań agresywnych jest przyzwalająca i tolerancyjna postawa wobec dziecka połączona z brakiem ustawienia jasnych granic wobec agresywnego zachowania w stosunku do rówieśników, rodzeństwa i dorosłych.

Jeśli Twoje dziecko jest ofiarą przemocy:

Odkrycie faktu, że dziecko jest ofiarą przemocy ze strony kolegów w szkole jest przykrym doświadczeniem. Nawet, jeśli trudno w to uwierzyć, nie można odkładać sprawy na później i należy stawić temu czoła. Dziecko cierpi i każdy dzień jest dla niego ważny. Rolą rodzica jest pomoc dziecku i wspieranie je w tym trudnym momencie, aby nie straciło wiary w siebie i Ciebie – rodzica. Rozmawiaj ze swoim dzieckiem jak najczęściej!

Przemoc mogą stosować uczniowie z tej samej klasy (w pojedynkę lub całą grupą) oraz uczniowie z innych klas, dzieci z osiedla, przygodni znajomi.

Większość dzieci nie informuje dorosłych (rodziców i nauczycieli), że doświadcza przemocy. Są różne powody takiego milczenia: lęk przed zemstą sprawców, brak wiary w pomoc  i zmianę sytuacji, obawa, że nikt nie uwierzy, poczucie winy, wstyd itp.

SYGNAŁY MOGĄ ŚWIADCZYĆ O TYM ŻE DZIECKO DOŚWIADCZA PRZEMOCY :
– ma sińce, zniszczone lub brudne ubranie, zniszczone przybory szkolne, jest smutne, gorzej śpi;
– pogarsza się w nauce;
– wycofuje się z kontaktów z innymi;
– zamyka się;
– staje się apatyczne lub agresywne, zmieniają się jego nastroje;
– unika szkoły np. rano skarży się na bóle głowy, brzucha;
– mówi np.: „nie lubię tej szkoły”, „nienawidzę swojej klasy”, „nie chcę tam chodzić”, itp.;
– spóźnia się do szkoły, trzyma się blisko nauczyciela;
– wraca ze szkoły powoli, często dłuższą drogą;
– kradnie z domu pieniądze lub cenne przedmioty.

Jeśli podejrzewasz, że twoje dziecko padło ofiarą przemocy to porozmawiaj o tym wprost. Wysłuchaj dziecko uważnie. Zapewnij, że bardzo je kochasz, jesteś po jego stronie i pomożesz mu.

Nie wyśmiewać się z jego słabości, uszanuj jego lęk i bezradność, nie obwiniaj dziecka za tę sytuację, pomóż mu uwierzyć w siebie („wiem, że to przykre „,”próbowałeś się bronić”, „odszedłeś z podniesioną głową, brawo”, „zrobiłeś, co mogłeś”).

Nie bagatelizuj sprawy i pomyśl jakie kroki podjąć.

Twoja rola polega na:

– wymyśleniu z dzieckiem sposobów przeciwstawienia się przemocy (co ma dziecko odpowiedzieć, co zrobić, kogo poinformować w szkole itp.);
– wsparciu dziecka (zapewnieniu go, że może sobie poradzić, że rodzic w nie wierzy, że nikt nie ma prawa go krzywdzić)
– przećwiczeniu trudnych sytuacji (np. odegraniu scenek, w których dziecko ma odpowiedzieć coś sprawcom);
– zapewnieniu o swojej gotowości do pomocy w razie, gdyby dziecko nie mogło sobie poradzić.

Nie wolno Ci używać przemocy wobec sprawców ! (czasem zdesperowani rodzice postępują w ten sposób).

Jeżeli Twoje dziecko jest agresorem:

Jeśli Twoje dziecko bije inne dzieci, wyzywa, używa brzydkich słów lub w inny sposób wyrządza krzywdę dzieciom lub dorosłym, to prawdopodobnie nauczyło się w ten sposób radzić sobie z własnymi potrzebami i emocjami.

Jak możesz pomóc swojemu dziecku?

• wytłumacz dziecku, że wszystkie uczucia których doznaje są dobre i że akceptujesz go z jego emocjami
• powiedz dziecku, że nawet przykre uczucia można okazać tak, aby nie krzywdzić innych i siebie
• ustal jakie zachowania są w waszym domu niedopuszczalne. Muszą one dotyczyć wszystkich członków rodziny – dzieci uczą się przez naśladowanie!
• zapowiedz, jakie będą konsekwencje w przypadku użycia przemocy
• umów się z dzieckiem w jaki sposób może bezpiecznie okazywać swoją złość: tupanie, rysowanie, targanie kartek itp.
• naucz dziecko jak może uspokajać się w przypadku narastającej złości: głębokie oddechy, podskoki, głośny śpiew itp.
• rozmawiaj z dzieckiem spokojnie sam nie okazuj złości
• OKAŻ CIERPLIWOŚĆ. Dziecko będzie stopniowo uczyć się jak sobie radzić bez agresji. To długotrwały proces
• umów dziecko na spotkanie z psychologiem lub innym specjalistą

Początkowo dziecko może reagować buntem, zachowania agresywne mogą się nasilić, trzeba spokojnie i konsekwentnie przeczekać ten trudny czas realizując to co postanowiliśmy.

Jeżeli dziecko wyraża złość w sposób zagrażający sobie lub innym obserwuj i czekaj aż się uspokoi, jeśli trzeba przytrzymaj, aż się wyciszy. Rozmawiaj z nim dopiero, gdy się uspokoi i wtedy wyciągnij konsekwencje.

Dziecko, które przeżywa silne emocje, łatwo wpada w złość i stosuje zachowania agresywne, doświadcza wielu nieprzyjemnych uczuć i przeżyć – słyszy o sobie niemiłe uwagi, bywa odrzucona przez rówieśników jest nielubiane przez innych dorosłych.

Spraw, żeby w świecie Twojego dziecka było jak najwięcej pozytywnych doświadczeń!

Wykorzystuj okazję, aby je chwalić, gdy tylko zasłuży .Baw się z nim i rozmawiaj. Codziennie pytaj dziecka jak minął mu dzień. Taka więź pogłębi Wasze relacje i zaspokoi jego potrzeby akceptacji.

Bądź dla dziecka przykładem – w różnych sytuacjach życia codziennego pokazuj swojemu dziecku własnym przykładem jak można sobie radzić ze złością, jak rozwiązywać spory, jak osiągać upragnione cele.

Szukaj pomocy u wychowawców, pedagogów i specjalistów w szkole lub w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej.

Drogi Rodzicu Pamiętaj – dziecko uczy się zachowań agresywnych, może też się ich oduczyć!

---

2 kwietnia, na całym świecie, obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu, ustanowiony przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w 2007 roku. Jego głównym celem jest zwiększenie wiedzy o autyzmie oraz budowanie wrażliwości społecznej w tym zakresie.

Zaburzenie to obejmuje szeroki zakres symptomów i umiejętności, które mogą znacząco różnić się między osobami. Wśród najczęstszych objawów autyzmu znajdują się:

• unikanie kontaktu wzrokowego,
• ograniczenie zainteresowania w kontaktach społecznych,
• trudności w rozumieniu i stosowaniu mowy,
• powtarzanie tych samych słów, ruchów,
• opór przed zmianami,
• przywiązywanie się do przedmiotów;

Zrozumienie autyzmu zaczyna się od akceptacji i uznania, że każdy człowiek jest wyjątkowy. Osoby z autyzmem mogą wymagać znacznego wsparcia w życiu codziennym, a w niektórych przypadkach żyć całkowicie niezależnie.

„Poradnik dla rodziców dzieci w spektrum autyzmu”

Publikacja jest bezpłatna, aby pobrać je na swoje urządzenie wystarczy kliknąć w link.

---

---

23 luty – Światowy Dzień Walki z Depresją

Depresja to poważna choroba, która może dotknąć każdego, bez względu na wiek, wyniki w nauce, popularność czy liczbę znajomych na Facebooku.

Przyczyny depresji są złożone i mogą zależeć od trzech czynników: biologicznych, psychologicznych i środowiskowych. Przez wiele lat depresja była uważana za wstydliwą chorobę, którą należało ukrywać przed innymi ludźmi.

Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją obchodzony od 2001 roku ma zmienić to myślenie.

Z depresją należy walczyć, a najskuteczniejszą formą jej leczenia jest połączenie farmakologii z psychoterapią. Co ważne, na depresję mogą zachorować także dzieci i nastolatkowie, którzy w obecnych czasach są sposób szczególny narażeni na kryzysy psychiczne. Dlatego ważne jest obserwowanie swojego dziecka i w razie potrzeby podejmowanie odpowiednich działań.

Utrzymujące się przez dłużej niż tydzień, następujące objawy powinny być dla nas sygnałem.

Depresja- objawy
● Obniżony nastrój.
● Zmęczenie lub poczucie braku energii.
● Spadek koncentracji uwagi.
● Brak zdecydowania.
● Poczucie braku własnej wartości.
● Pobudzenie lub spowolnienie psychoruchowe.
● Znaczne zmniejszenie zainteresowań

https://forumprzeciwdepresji.pl/wp-content/uploads/nastoletnia-depresja-poradnik-dla-rodzicow.pdf

---

Szanowni Rodzice,

Dzieci i młodzież odliczają już dni i godziny, do ferii zimowych, bowiem czeka na nich aż dwa tygodnie wolnego. Zimowym szaleństwom nie będzie końca. Niezależnie od tego czy maluchy będą spędzały ferie w mieście, pojadą na obóz lub zimowisko, warto pamiętać o kilku zasadach bezpieczeństwa.

Dzieci czasami nie zdają sobie sprawy, jakie konsekwencje niosą za sobą pewne zachowania. Dlatego też to właśnie rolą rodzica jest dbanie o ich bezpieczeństwo. Przed rozpoczęciem ferii, usiądźcie i wytłumaczcie dziecku czego nie można robić, jak się zachowywać i dlaczego. Taka rozmowa potrwa jedynie 10 minut, a dzięki niej ten zimowy wypoczynek będzie bezpieczny i pozostawi wiele miłych wspomnień.

---

Szanowni Państwo,

Ze względu na to, że sporo dzieci/młodzieży zgłasza u siebie obniżony nastrój oraz trudności z radzeniem sobie przesyłam Państwu prezentację Katarzyny Rutowicz.

Nie wszystkie dzieci są na tyle odważne, aby podejść i się przed kimś otworzyć.

Nie wszystkie też rozumieją, co się z nimi dzieje.

Jest to jak najbardziej normalne, zwłaszcza w okresie dorastania, bądź w sytuacji, gdy wydarzyło się coś, co faktycznie może być powodem smutku.

Chodzi o to, aby Państwo jako rodzice, jako osoby do których dzieci/młodzież mają zaufanie, i dostęp bezpośredni, nieograniczony nie bali się rozmawiać o trudnych emocjach.

Nazwanie ich (nigdy nie negujmy, nie zaprzeczajmy emocjom dzieci) to pierwszy krok do poradzenia sobie z nimi.

To, jak my jako dorośli podchodzimy do emocji, w pewien sposób wpływa również na to, jak radzą sobie z nimi nasze dzieci.

Jesteśmy dla nich wzorem, dlatego też przesłaną prezentację proszę potraktować jako formę podpowiedzi, pewnego rodzaju przypomnienia rzeczy, o których czasem zdarza nam się zapominać.

Można ją również pokazać dzieciom, slajdy mogą być wstępem do rozmowy na różne tematy.

https://onedrive.live.com/view.aspx?resid=929F213815304144%21105&authkey=!AKnkOoTJF2_pxcg

---

JAK ROZWIJAĆ ODPORNOŚĆ PSYCHICZNĄ  DZIECKA?

To, jak nasze dzieci będą radzić sobie w przyszłości zależy w ogromnym stopniu od tego, jak teraz będziemy z nimi współpracować. Zapraszam do przeczytania artykułu, w którym przedstawiono 5 aspektów budowania odporności psychicznej u dzieci.

https://drawthewords.pl/2021/06/5-aspektow-budowania-odpornosci-psychicznej-u-dzieci/

---

„Dziecko ma prawo być sobą. 
Ma prawo do popełniania błędów. 
Ma prawo do posiadania własnego zdania. 
Ma prawo do szacunku. 
Nie ma dzieci – są ludzie.” 
Janusz Korczak.

Zarówno rodzice, opiekunowie prawni jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.

Prawa człowieka, wolności i prawa jednostki, nie istnieją, jeśli o nich nie wiemy. A jeśli je znamy, ale nie wiemy, jak je wykorzystać w obronie innych ludzi, to nie pomogą także nam, kiedy znajdziemy się w potrzebie. Dlatego ważne jest, by o prawach zapisanych w Konstytucji uczyć się – i to przez całe życie.
Ta wiedza czyni nas silniejszymi.

Z okazji Międzynarodowego Dnia Dziecka zachęcam ….

Z poważaniem
Pedagog specjalny